Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2006

κάτι παραπονεμένα κάστρα


Καστρί (Δελφοί). Το όριζε τον παλιό καιρό ένας άρχοντας Μελισσηνός.
(...)
Βρίσκονται στο νομό Αμφίσσης σκόρπια εδώ και κεί κάτι παραπονεμένα κάστρα, δίχως να τάχει γράψει κανένας
.

Φώτης Κόντογλου, Ο Καστρολόγος, (έκδ. Εστίας 1987, σελ.148).

Δυό μόνο λέξεις για τους Δελφούς και μιά περιληπτική αράδα για τούτον τον στερεοελλαδίτικο τόπο. Το αρχίνισμα πάλε που κάνει ο πολυσχιδής ποτέ γέρων σε τούτο τον τόμο είναι πιότερο σπουδαίο:

Σφήγκες και Μέλισσες είναι οι άνθρωποι, ανακατεμένοι οι κακοί με τους καλούς. Κι επειδής οι πολλοί έχουνε κεντρί κι οι λίγοι βγάζουνε μέλι, ο κόσμος παρουσιάζει τούτη την ακατάστατη την όψη, όντας ανάποδος, βρωμισμένος από αίματα κι από αδικήματα (ο.π. σ.17).

Ταξιδεύοντας, λέω, έρχεται κι η 'Ανοιξη.


Δεν υπάρχουν σχόλια: