Κυριακή 16 Απριλίου 2006

ιδoύ o Νυμφίoς…


Σε λιγάκι, τούτη την εσπέρα, είναι που μαζευόμαστε αθρόως στους κατά τόπους ναούς όπου, αφού σβήσουν τα φώτα, "εν τω μέσω της νυκτός", υποδεχόμαστε τον νυμφίο-εραστή μανικόν, στην έξοδό του προς το εκούσιον πάθος.

Ξεκινά η πλέον ερωτική εβδομάδα των ενιαυτών. Αρχέγονα βιωματικά μυστήρια λαμβάνουν χώρα μπροστά στα μάτια μας.

Καλούμαστε αν’ ημέραν να είμαστε μάρτυρες, παρόντες, έως και συσταυρούμενοι του νυμφίου της εκκλησίας (ημών), ο οποίος δια του σώματος εγγίζει το πάθος μέχρι αυτής της τριημέρου του ταφής. Οπόταν πλέον θα ηχήσουν οι καμπάνες της ενδόξου αναστάσεως. Ο προβατάκος γράφει ήδη γι’ αυτήν την πορεία του αγαπημένου αμνού. Και 'γώ φέρνω κατά νού ένα από τα πιό χαρακτηριστικά αποσπάσματα του πλατωνικού οχήματος: αυτό που αναφέρεται στην ιδιαίτερη μυστηριακή σημασία των τελετών αυτών (τότε ελευσινίων) και την άλλη (whatever) ζωή...

«Η αρετή,
καθαρμός έστι της ψυχής
από των ηδονών και των φόβων και των λυπών και των άλλων πάντων των τοιούτων.
Κάθαρσίς τις
των τοιούτων πάντων εστίν
η τε σωφροσύνη και η δικαιοσύνη και η ανδρεία και αυτή η φρόνησις.

Διά δή τούτο
οι τας τελετάς ταύτας ημίν καταστήσαντες
ου φαύλοί τινες φαίνονται είναι,
αλλά και τωόντι πάλαι αινίττεσθαι ότι,
ός αν αμύητος και ατέλεστος εις άδου αφίκηται,
εν βορβόρω κείσεται,
ο δε κεκαθαρμένος και τετελεσμένος εκείσε αφικόμενος
μετά θεών οικήσει
».

(Πλάτωνος, Φαίδων).


"μακάριος όν ευρήσει γρηγορούντα"… Η λαϊκή ψυχή δεν παίζεται εδώ. Μακρά η παράδοσή της.


3 σχόλια:

Katerina ante portas είπε...

(Σήμερα με ξύπνησε ο κότσιφας ο λάλος. Κοντεύουμε να γίνουμε φίλοι. Βουτάει ακρίδες και σκουληκάκια απο τις γλάστρες μου και κάτι μου λέει ότι ετοιμάζει οικογένεια κάπου κοντά.) :)

-Αμύητοι και ατέλεστοι!
Πόσο μου θυμίζει το εκκλησίασμα της Ανάστασης των τελευταίων ετών..

το θείο τραγί είπε...

Να τα αγαπάτε τα κοτσυφάκια. Δες τε πώς ομορφαίνουν την ζωή μας με την παρουσία τους και το κελάδημά τους. Τόσο χαμηλά να παίζουν, τόσο κοντά, πώς μάς έχουν πλευρίσει! και όλο τραβούν τη ματιά μας με κείνο το χρώμα τους... Τόση χαρά!

το θείο τραγί είπε...

'Ελα να σε φιλήσω και σένα, αδελφέ μου.

Χριστός Ανέστη!