Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2007

φθινoπωρινή γλύκa


Τέτοιες γλυκές ημέρες νόστιμες, θυμάμαι, γύρισα κι είπα της μ' ένα θλιμμένο βλέμμα -και παραπονιάρικο γλυκό μου:

"το μουνάκι σου έχω για φυλαχτό, μωρό μου".


*


Ερωτηΐδος μάρτυρος σήμερα, έξη του Oκτώβρη και μνημονεύω κυρ-Νίκον του Γαβριήλ Πεντζίκη. Ας όψεται η ΝεραΙδόνα...

P.S. Την ευχαριστώ για την ανταπόδοση.
Ο ίδιος. [Η αρχική καταχώρησή μου -προ διετίας- εδωδά.
]


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μπλιαχ! δε μαρέσουνε τα σαλιγκάρια....

Flying Libido With A Ukulele είπε...

Μπαίνουμε ο ένας στο κορμί του άλλου
Γινόμαστε
για κλάσματα του δευτερολέπτου,
μια κραυγή, ένας σπασμός…

Κι ύστερα,
σαν βγεις στον πηγαιμό…….
…………………………………..
ξαφνικά πάλι μόνοι
σε παράλληλους δρόμους
(που δε θα συναντηθούνε στον αιώνα τον άπαντα)
ΣΧΟΛΙΟ στη ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ σου ΓΛΥΚΑ η κατακλείδα από μία από τις 69 Χρυσηίδες Ρέμβης:
"Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς Μάηδες
που γύμνωναν την επιθυμία ως το κόκαλο
(καθώς λένε οι ποιητές…)
Τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους ποιητές
που έκαναν ν’ ανθίζει λυρισμός
σ’ αυτή ή σε μια άλλη ζωή:
«αχ να γίνονταν οι λέξεις τους «πουλιά»
στων «συμπληγάδων» σου τη δίνη να πιαστούν
κελαηδισμό ανήκουστο ν’ αφήσουν"
Η συνέχεια και ο δρόμος για το ΚΛΕΙΔΙ των ποιητικών αναγωγών που ερμηνεύουν το ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΟ στο blog:
http://zavarakartasonemia.blogspot.com/