...καθώς ο ίδιος ο Πλάτων αφηγείται στον Φαίδωνα, ωδηγήθηκε ακριβώς εις τις ιδέες για να ξεφύγη από το αδιέξοδο των στοιχείων της φύσεως – αυτό είναι το νόημα του δευτέρου πλού. Αλλά επειδή ως γνήσιος 'Ελληνας δεν ήταν δυνατόν ν' απαρνηθή τον χώρο των αισθήσεων, αξιοποίησε το ορφικό αρχέτυπο της θέας και άνοιξε τον δρόμο του πνεύματος προς την αυτογνωσία, εισάγοντάς μας στην μέχρι τότε άγνωστη ενδοχώρα του. Δεν ζήτησε να μάς χωρίση από τον κόσμο και τα φαινόμενα· θέλησε, αντιθέτως, να σώση τα φαινόμενα και να στηρίξη ακλόνητα τον κόσμο. Από ανάγκη, μ' άλλα λόγια, θετικότητος, έφθασε στις ιδέες.
Στέλιος Ράμφος, Ιλαρόν φώς του κόσμου (Το όραμα της αλήθειας από το πλατωνικό σπήλαιον στους ευρωπαίους φιλοσόφους των Νέων χρόνων και από εκεί αναδρομικά, στις Τριάδες υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά), [έκδ. Αρμός, σ. 109].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου