Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

μωρή μουνάρα


'Οταν περπατούσα εκεί [στο Καπάνι], γινότανε χαμός, καρντάση. Και μάγκικα μιλούσανε, και τούρκικα μιλούσανε. [...] Πονηρά. Ακούγονταν σφυρίγματα από μακριά. Από κοντά, «ίσα, μωρό μου», «γειά σου τσολιά μου», «αχ, καϊνάρα μου», «θα μάς πεθάνεις εσύ», «άσε να σε ακουμπήσω ρε παίδαρε», «θα σε φάω ολόκληρη, θα σε φάω». Δεν έπεφτα σε τέτοια κολλήματα. Προπαντός σιχαινόμουνα τα βρομόλογα. Μια φορά ένα γκαρσόνι, ωραίο παιδί, με σταμάτησε και με είπε στα ίσια: -Μωρή μουνάρα, νά 'γλειφα τον πούτσο που σε γαμεί! Ακούς καρντάση; Προσπέρασα κι εγώ χαμογελώντας. 'Ε, τέτοιο κοπλιμέντο!


Θωμάς Κοροβίνης, Ο γύρος του θανάτου (έκδ. 'Αγρα, Αθήνα 2010, σ. 188, από το κεφ. «10. Η αμαρτία έχει χρώμα λαϊκό. Μια [νταρντάνα σαλονικιά] τραγουδίστρια [εξομολογείται] για την γνωριμία της με τον Αρίστο [Παγκρατίδη]»).

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αχ πόσα χρόνια ειχα να το ακούσω αυτό! Εικοσι χρνια πριν μικρη φοιτητρια εγω (της Θεολογίας) απ' την επαρχια, μου το ψυθιρισε ενας μελαχροινός νεαρος στην Σταδιου. Ηθελα ν' ανοιξει η γη να με καταπιει. Μετα το σκεφτόμουν αναστατωμένη για πολλές μέρες.

το θείο τραγί είπε...

Τί κρίμα ανώνυμη φωνή που κατεβήκατε στην Αθήνα για να σπουδάσετε θολολογία! Ο ίδιος.

Ανώνυμος είπε...

Καλα εσεις εδω έχετε εξωκοίλει ολοσχερώς. Μια φοιτητρια της θεολογιας που αναστατώνετα, φαντασιωνόμενη κάποιον άγνωστο μελαχροινό να γλείφει το πέος του εραστή της! ! ! Κι ένας μπλογκεράς που αποφαίνεται ότι είναι κρίμα που άφησε την αγνή επαρχία και ήρθε στην Αθηνα να ακούει τέτοιε προστυχοκουβέντες!!! Συγνώμη, παίρνετε τίποτε ουσίες εσεις οι δύο ή έτσι σουρεάλ ειναι η καθημερινότητά σας;

το θείο τραγί είπε...

Τί εξάπτεσθε αγαπητέ; Γινώσκετε α αναγινώσκετε; Οι κρίσεις σας άραγε αγγίζουν την γράφουσα; Το αυτό εννόησατε; Και εν κατακλείδι ποίος θολολογίαν σπουδάζει εις τας Αθήνας, όταν η της Θεσσαλονίκης νοείται καλύτερα σχολή ως πατερικοτέρα και απτομένη της καθ' ημάς Ανατολής;

Ιδού! καθαρογράφω για σας κι ένα όλο νόημα τροπάριο σαρακοστιανό:
"Μέγας Βησσαρίων,
πτηνών τον βίον ζων,
άλλος άγγελος
,
νέος Ιώβ πάλιν, ο στερρός Βενιαμίν∙
αλλά και Βιτάλιος λαμπτήρ,
πόρνας σώζων Θεώ.
Βυτίμιος δε ο θείος,
και ο κλεινός Βαβύλας,
συν τούτοις υμνείσθωσαν
".

Εκ του όρθρου του Σαββάτου της Τυρινής (ένα μόνο τροπάριο της β' ωδής). Τα ονόματα μόνον ενδεικτικά ας εκλειφθούν. Οι πράξεις μετράνε. Ο αυτός.

το θείο τραγί είπε...

'Οχι 'καλύτερα', αλλά 'καλυτέρα' ήθελον ειπείν.

Αλλ' είπατε συν εμοί αγαπητέ:
"Κατέχρωσα της πριν εικόνος το κάλλος, Σώτερ, τοις πάθεσιν∙ αλλ' ως ποτέ την δραχμήν, αναζητήσας ευρέ.

'Ενα μόνο εκ των τροπαρίων του Μεγάλου Κανόνος (β' ωδή), από τα ψαλλόμενα την Καθαρά Τρίτη στο Μεγάλο Απόδειπνο. 'Ολα μαζί θα τα πετύχετε ξανά την Πέμπτη (Τετάρτη εσπέρας) του Μεγάλου Κανόνος. Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, αγαπητέ... Ο ίδιος.