αρειανίζων λόγος

Ο Θεός δεν είναι «αεί Πατήρ,

αλλ ήν ότε ο Θεός μόνος ην

και ούπω Πατήρ ην,

ύστερον δ' επιγέγονε Πατήρ».

Αρείου, Θάλεια (παρ' Αθανασίω 1. Λόγος κατά Αρειανών, 5). (Βλ. ΒΕΠΕΣ τ. 37, σ. 90). Το σχετικό με τον Υιό αρειανικό χωρίο («ην ποτε ότε ουκ ην») είναι γνωστό και δεν το παραθέτω (βλ. αυτόθι). Αλλά, πώς να πείσεις έναν που για πρώτη φορά ακούει κάτι περί της Τριάδος; Σχετική μαρτυρία [εγκώμιον στον νηπιοβαπτισμό;] που απαντάει στο ερώτημα αυτό, βλέπε στο βίντεο εδωδά, με τίτλο "για την Ορθοδοξία στην Τουρκία σήμερα". Των Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου η σημερινή Κυριακή, μία μόλις Κυριακή προ της παλαιάς τε και αρχαίας Εορτής της Πεντηκοστής, αλλά και η λεγόμενη Ημέρα του πατέρα σήμερα για κάθε γονιό. Ο ίδιος. 

 * 

ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ

[...]

3ο. σ. 159 «Tοις την μωράν των έξωθεν φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τάς τε μετεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, ή και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύτας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις, και δια τούτο ανάστασιν, κρίσιν, και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν, Ανάθεμα. τρίς».

4ο. σ.159 «Τοις την ύλην άναρχον, και τας ιδέας, ή συνάναρχον τω Δημιουργώ πάντων και Θεώ δογματίζουσι, και ότι περ ουρανός και γη, και τα λοιπά των κτισμάτων, αΐδιά τέ εισι και άναρχα, και διαμένουσιν αναλλοίωτα, και αντινομοθετούσι τω ειπόντι∙ Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι∙ και από γης κενοφωνούσι, και την θείαν αράν επί τας εαυτών άγουσι κεφαλάς, Ανάθεμα. τρις».

[...]

8ο. σ.160 «Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ' εαυτών και την καθ' ημάς πλάσιν μεταπλάττουσι, και τας Πλατωνικάς ιδέας, ως αληθείς δεχομένοις, και ως αυθυπόστατον την ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το αυτεξούσιον του Δημιουργού, του από του μη όντος εις το είναι παραγαγόντος τα πάντα και ως Ποιητού πάσιν αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξουσιαστικώς και δεσποτικώς, Ανάθεμα. α'».

[...]

10ο. σ.160 «Τοις δεχομένοις, και παραδίδουσι τα μάταια και Ελληνικά ρήματα, ότι τε προΰπαρξίς εστι των ψυχών, και ουκ εκ του μη όντος τα πάντα εγένετο, και παρήχθησαν∙ ότι τέλος εστί της κολάσεως ή αποκατάστασις αύθις της κτίσεως, και των ανθρωπίνων πραγμάτων, και διά των τοιούτων λόγων την Βασιλείαν των Ουρανών λυομένην πάντως, και παράγουσαν εισάγουσιν, ην αιωνίαν και ακατάλυτον αυτός τε ο Χριστός και Θεός ημών εδίδαξε, και παρέδοτο, και διά πάσης της Παλαιάς και Νέας Γραφής ημείς παρελάβομεν, ότι και η Κόλασις ατελεύτητος, και η Βασιλεία αΐδιος, διά των τοιούτων λόγων εαυτούς τε απολλύουσι, και ετέροις αιωνίας καταδίκης προξένοις γινομένοις, Ανάθεμα. τρίς».

[...]

Του Ιταλού Ιωάννου (του Καλαβρού), Αναθέματα, προστεθέντα στο Συνοδικόν της Κυριακής της Ορθοδοξίας τον ύστερο ια' αιώνα (εκ του Κεφαλαίου αυτού ια'), εκ του Τριωδίου ειλημμένα, την κυριώνυμον ημέρα της λαμπράς Ορθοδοξίας.