Είτα επεσκέφθημεν το εσχάτως ανακαλυφθέν και υπό της αρχαιολογικής εταιρίας αγορασθέν και στεγασθέν [εν τω μουσείω της Σπάρτης] ωραίον Ρωμαϊκόν μωσαϊκόν, εικονίζον την Ευρώπην επί του φεύγοντος ταύρου καθημένην και περιστοιχιζομένην υπό ερώτων κρατούντων άνωθεν αυτής ευρύν πέπλον. Το βλέμμα του φέροντος το ευγενές φορτίον και φεύγοντος ταύρου δηλοί αριδήλως τον σκοπόν της αρπαγής ταύτης.
[...]
Απορίας άξιον είνε, διατί οι εκάστοτε μηχανικοί, σχεδιάζοντες τοιαύτα μουσεία, περιορίζουσιν αυτά εν ελαχίστω χώρω, αδικαιολογήτως, ενώ, τη προσθήκη ελαχίστης δαπάνης, ηδύναντο να γείνωσιν ευρυχωρότερα, επαρκούντα ου μόνον εις τας του παρόντος, αλλά και τας του μέλλοντος ανάγκας.
Κορύλλος Π. Χρίστος (έζησε από του 1843 έως μετά το 1919), Πεζοπορία από Πατρών εις Σπάρτην [1889], (επανεκδ. Πανεπιστημίου Πατρών, Πάτρα 1997, σ. 96).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου