Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

για μένα είναι που φοβάμαι


Πρέπει ν' αποφασίσουμε επειγόντως
 μέσα στην προσεχή εκατονταετία
 αν η ποίηση θα συνεχίσει να είναι
 μία ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου.*

Όλοι κρύβουμε μιαν ανάληψη μέσα μας

με αερόστατο, πυρφόρο άρμα ή φωτοβολίδα
με χελιδονόψαρα, κενταύρους και μουσική ακορντεόν

η δικιά μου περιλαμβάνει έναν σταχτογάλαζο άνθρωπο,
διχαλογένη και με ημίψηλο,
που κρατάει στην αγκαλιά του ένα πρόβατο

εκείνο πηγαίνει σε τόπο χλοερό -για μένα είναι
που φοβάμαι.

Δημήτρης Αγγελής, Ένα ελάφι δακρύζει πάνω στο κρεβάτι μου (έκδ. Πόλις, Αθήνα 2015, σ. 23).

----- 
* Το motto εκ του Τάκη Σινόπουλου, Νυχτολόγιο [1978] (έκδ. Κέδρος, σ. 15).

Δεν υπάρχουν σχόλια: