σχιστή οδός

και γεμάτη από πήγμα ερώτων να βοά

και να φεύγει *

Πρώτα εμφανίστηκε αυτό το κουβάρι λέξεων
Τίποτε άλλο δεν υπήρχε

Συμπλεγμένες οι λέξεις σαν κακόμοιρες
και φαντάζουν λειψές και αδέσποτες -
σκλάβες λέξεις να κυλούν και να σέρνουνε
τα παιδιά τους τα ράκη
υπολείμματα λίθων που κάποτε ήτανε
και υπήρξαν πολύτιμοι να κυλούν
και να σπρώχνουν εννοιών αμαξώματα

[...]

Και γυρεύει, γυρεύει τον σίδηρο
Γυρεύει
Και εφάνη
                      αριδάκρυα κόρη


Αναλάμπει και έρχεται
τους ειρμούς ενδυμένη
λαμπαδίτσα και έκαιγε πριν την δείξει η νύχτα
σιγανό καντηλάκι τους αιώνες εχάραξε
Σαν ψυχή και σημάδι

ότι πρώτη αυτή των ερώτων η χώρα
αυτή πρώτη του κόσμου στεριά
του ανθρώπου γλωσσάρι και πατρίδας το τίμημα
του ανθρώπου η γλώσσα

Μαρία Κυρτζάκη, απόσπασμα από το εκτενές ποίημα «Ρυτίδα στο μέτωπο» της συλλογής Σχιστή οδός (έκδ. Ύψιλον, Αθήνα 1992, σσ. 30-31, 40-41). - Το motto απόσπασμα εκ της ιδίας συλλογής (ό.π., σ. 32).