Σκεφτήκαμε ποτέ ότι άλλο είναι το σώμα μας και άλλο, ριζικά διαφορετικό, η συνείδησή μας; Η διαφορά υπάρχει και μεγαλουργεί, υπό την έννοια ότι, βασισμένη σιωπηρά και αρχαϊκά στην υποθήκη του σώματος, η συνείδηση έχει τη δυνατότητα να ανέρχεται από το κατώτερο στο ανώτερο.
Στην τέχνη του βιολιού παρατηρούμε κάτι ανάλογο. Όλα τα υλικά στελέχη του οργάνου (κλειδιά, χορδές, δοξάρι, χέρι, χορδοστάτης, καβαλάρης, θηλές) απαρτίζουν το σώμα του, κατασκευασμένο από ανθρώπινο χέρι, ενώ η μουσική ασφαλώς είναι κάτι έτερο.
Το εξόχως ιδιάζον στη λειτουργία αυτού του υλικότατου σώματος είναι η «ψυχή», «ένα λεπτό ραβδάκι από πεύκο που μεταβιβάζει τις ταλαντώσεις των χορδών στη ράχη του οργάνου, συμβάλλοντας έτσι στη διαμόρφωση του χαρακτηριστικού ήχου».
Κωστής Παπαγιώργης, Ο εαυτός (έκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 2016, σ. 44).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου