Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

εις το κλινάριν έπεσαν οι δύο τους αντάμα


να σε φιλώ, να με φιλής και άλλον πόθον ου θέλω
και να περιπλεκόμεσθεν ως ο κισσός το δένδρον·
να σε βλέπω να χαίρωμαι, να θάλλη η ψυχή μου
(Μ 1168-1170)

να μπαίνω στες αγκάλες σου να σε φιλώ σαν θέλω·
(Σ 1155) *

ετρώγασιν, επίνασιν, εχαίρονταν αντάμα.
Και το κλινάρι έστρωσαν και στέκετον, σαν πρέπει
με τα χρυσά και αργυρά ήτον αεί στρωμένον,
τα σαμουντάνια ήφθησαν τριγύρου του κλινάριν.
Ημέρα δε επλήρωσεν. Έφθασεν η εσπέρα,
εις το κλινάριν έπεσαν οι δύο τους αντάμα,
η αυθεντία σας ηξεύρετε οι δύο τί εκάμαν.
Τον πόθον τον εχόρτασαν και σε αγάπην πίπτουν
και χωρισμόν ουκ είχασιν, αλλήλων να χωρίσουν,
εχαίρονταν, ευφραίνονταν, ετρώγασιν, επίναν. (Μ 1274-1283)

Απόσπασμα της Διήγησης Αλεξάνδρου μετά Σεμίραμης Βασίλισσας Συρίας, εκ του κώδικος νο. 197 της Μονής Βαρλαάμ των Μετεώρων, 17ου αι.- Η πιο πεζή διασκευή της Μονής του Σινά (κώδικας 2122 του ιδίου αιώνος) δίδει:

Λοιπόν ως εδιάβην η ημέρα και έσωσεν η νύχτα,
εσηκώθηκαν οι άρχοντες με τον σύντεκνον και με τον βασιλέαν,
επήγαν τον εις το κλινάρι οπού ήτον η ωραία,
στρώματα χρυσοκλαβαρικά εστρώσασιν οι βάϊες
και παπλώματα χρυσά με τες χρυσές τες ούγιες,
σεντόνια χρυσοκόκκινα, τριγύρου μαργαριτάριν
και προσκέφαλα χρυσαφικά, τριγύρου το λιθάριν,
εγύρισαν κ' εξέβηκαν οι άρχοντες εκείνοι.
Ο βασιλεύς ανέμεινεν μόνος μετά κείνην,
ήπταν τα κανδηλέρια γύρωθεν το κλινάριν.
Ο Αλέξανδρος περιλαμβάνει την και πέφτει με την κόρην
και η αυθεντία σας έξευρε τί έποικαν εκείνοι.
Εδιάβη πάλιν η νύχτα και ήλθεν η ημέρα,
εσηκώθη ο βασιλεύς το πρωΐ με την ωραία
και πάλιν ήλθαν οι άρχοντες κι όλον τ' αρχοντολόγιν (Μ 1236-1250)

σαμουντάνια = τουρκική λέξη, σημαίνει· τα κηροπήγια
χρυσοκλαβαρικά = κεντήματα που γίνονταν με χρυσά ή ασημένια σύρματα, χρυσονήματα, μετάξια στερεωμένα πάνω στο ύφασμα.


Χρ. Δημητρουλόπουλος, Διήγησις Αλεξάνδρου μετά Σεμίραμης Βασίλισσας Συρίας. Ένα ανέκδοτο πρωτονεοελληνικό ποίημα για τον Μέγα Αλέξανδρο (κριτική έκδοση, με εισαγωγή, σχόλια και λεξιλόγιο, ιδίοις αναλώμ., Αθήνα 1999, σσ. 294-295, βλ. και σσ. 334, 353, 357).

----- 
* Οι στίχοι στο motto εκ του ιδίου (σσ. 284-285), όπου ομιλεί «η εύμορφος η κόρη» (Μ 1162)!

Δεν υπάρχουν σχόλια: